De inzet was voor Job een medaille, en voor Bram een clubrecord waarvoor hij alle onderdelen succesvol moest volbrengen. Beide haalbaar, maar bij de meerkamp weet je van tevoren nooit hoe het verloop zal gaan.

Bram begon zijn meerkamp met een 7,67 op de 60 meter sprint en vervolgde zijn meerkamp met 5,99 meter bij het verspringen. Net geen 6 meter dus, net een weddenschap verloren van omroeper Twan dus. Maar dat weerhield hem er uiteraard niet van om alles op alles te zetten bij kogel. Bram smeet de 6 kilo zware metalen bal naar 11,27 meter. Daarmee scoorde hij net wat onder zijn prognose. De 1,76 meter bij het hoogspringen was daarentegen wel erg sterk. Helemaal als je weet dat hij dat uit een 5-pas voor mekaar kreeg. Het geeft tevens goede hoop voor het zomerseizoen, waarin hij hoopt om eindelijk zijn 3 jaar oude pr van 1,77 meter hoopt te verbeteren.

Na een degelijke 7,55 op de 60 meter sprint vertrok Job naar het verspringen, een onderdeel waarop hij in trainingen nog veel winst kan halen. Maar Job is Job, en Job laat altijd nét wat meer zien op wedstrijden dan tijdens trainingen. Een knappe eerste sprong was meteen goed voor een nieuw pr en clubrecord van 6,26 meter. Ook bij het kogelstoten leverde een smerige, gerichte beuk een afstand van 13,29 meter op. Deze goede scores nam hij dan ook vrolijk mee naar het polsstokhoogspringen. Het inspringen begon wat stroef, maar eindigde in goede hoop. Vervelend was het wel dat hij een uur moest wachten voordat hij daadwerkelijk aan zijn wedstrijd begon, aangezien hij ‘pas’ op 3,50 meter begon. Na een succesvolle 3,70 meter werkte de aanloop niet meer mee en strandde hij. 3,70 was echter al een persoonlijk record en dus viel de schade mee.

Op dag 2 wist Bram dat hij nog maar 3 onderdelen verwijderd was van zijn doel. 3 onderdelen die hem normaliter goed bevallen. De 9,77 op de 60 meter horde viel dan ook zwaar tegen. Oorzaak: last aan de enkel… Desondanks ging hij door met pols en begon goed. De aanloop klopte en Bram leek weinig last te hebben van zijn enkel, totdat het potje ineens op leek bij de 3,70. De 3,60 leverde in ieder geval punten op, en dus bleef de schade beperkt. Wat de enkel voor de afsluitende 1000 meter betekende was nog onzeker, maar dat ie zou worden uitgelopen was een feit. De 3,11 minuut doet er dan niet toe, de punten waren binnen en dus het doel behaald. Bram heeft het clubrecord gezet voor de meerkamp op 4046 punten. Bram blij, coach blij, op naar de volgende.

Job zweefde op dag 2 over de horde in een rappe tijd van 8,50 seconden. Inderdaad snel, maar dat kan en moet de volgende keer beter. Echte atleten weten namelijk dat zweven over hordes eerder tijd inlevert dan oplevert. Maar goed, de 8,50 leverde wel mooi 860 punten op, veruit het meest van alle onderdelen. Ook het hoogspringen leverde Job veel punten op, met 1,94 meter won hij het onderdeel en klom hij naar de tweede plek in het klassement. De drie pogingen op 1,97 lieten zien dat hij bijna klaar is om nog hoger te springen. 1,94 meter leverde hem trouwens een tweede clubrecord op. Met alleen nog een 1000 meter te gaan waren de medailles eigenlijk al verdeeld. Toch haalde Job er alles uit wat er nog inzat. Met 2 minuut 52 eindigde Job op de tweede plaats in het kampioenschap, en mag hij zich officieel de op een na beste meerkamper van Nederland noemen. Uiteraard leverde de score van 4885 punten zijn derde clubrecord van het weekend op, een superscore die naar verwachting nog wel tientallen jaren zal blijven staan.

Volgende week staan zowel Bram als Job weer in Apeldoorn aan de start van het NK indoor junioren. Job zal strijden voor goud op de 400 meter, Bram zal hopelijk met een herstelde enkel gaan voor een persoonlijk record bij het polsstokhoogspringen.

De jeugd heeft de toekomst, NA heeft veel jeugd, NA heeft de toekomst!

Niels Lambers, meerkampcoach Nijmegen Atletiek