Dag 1Afreizen naar de Noordoost polder, dat betekent maar 1 ding: wind. En ook nog eens tegen. Desondanks opende Job, geheel volgens prognose, met een 11,79s op de 100 meter. Meteen was duidelijk dat Job in vorm was. Ook Bram met 11,93s begon goed. Verspringen volgde, maar er kon helaas geen profijt uit het briesje worden gehaald, de 6,23m van Job en de 6,13m van Bram waren wel goed, maar minder dan gehoopt. Ondertussen begon nieuwkomer op de meerkamp Marijn met zijn 100 meter in een nieuw pr. Kogel voor Bram en Job was weer spectaculair en voer voor persoonlijke records. Bram haalde met 12,10m exact de prognose, Job ging zelfs de ruime prognose voorbij naar 13,65m.

Marijn liet bij het verspringen zien dat een meerkamp eigenlijk niet te doen is als je deels geblesseerd bent. Met een niet optimaal functionerende knie sprong hij 4,50m, een halve meter minder dan een week geleden. Met 8,07m op kogel voldeed hij echter weer wel aan de Marijn-standaard.

Het hoogspringen begon eerder bij de U18, maar voordat Job aan de beurt was waren de U20 al klaar. Al jaren is Job het gespreksonderwerp als het gaat om hoogspringen, maar niet dit weekend. Dit weekend was Bram degene die vriend en vijand verbaasde door EIN-DE-LIJK over zijn drie jaar oude pr te springen. Weliswaar met 1 cm, maar toch, voor mij was het misschien wel hét moment van het hele weekend. Job voldeed precies aan de prognose door koelbloedig over 1,99m te springen. Springtrainer Dico liet vanaf zijn 50^ste verjaardagsfeest weten dat hij trots was.

Marijn moest zich bij het hoogspringen helaas ook overgeven aan de gebrekkige knie en kwam niet hoger dan 1,55m. Op de 400 meter kon Job het verschil niet maken met 51,58s, Bram sprintte naar een degelijke 54,61s.

Dag 2Na een goede nacht in de polder stonden de drie mannen weer fris en fruitig aan de start van dag 2. Job mocht het spits afbijten met horde en meteen was heel Emmeloord wakker. Na een perfecte race voor Job stopte de klok al na 14,98s. Dat is niet alleen heel erg snel, maar het levert ook onwijs veel punten op. Bram kwam tot 16,55s, en daar had hij toch iets meer van verwacht. Marijn deed wat hij beloofde en spaarde zijn krachten voor de werpnummers.

Dan discus. Job slingerde de schijf weer over de 39 meter en Bram verbeterde zijn pr naar 37,80m. De dikke werper, zoals hinkstapsprong legende Twan uit Wijchen hem noemde deed zijn naam ten goede. Opeens heeft Bram zijn blik op het clubrecord geworpen, maar dat zal nog even duren. Marijn wierp na drie onstuimige worpen nog over de 26 meter.

Zoals velen zullen weten is polsstok het onderdeel dat een meerkampscore kan spekken of kan breken, en beiden gebeurde dit weekend. Polsstokhoogspringtrainer Peter kwam speciaal uit Nijmegen om de jongens te helpen en kon Job ver boven verwachting helpen tot over de 3,91m. Hiermee maakte Job in ene een flinke sprong in de prognose en opeens kwam de EK limiet van 7000 punten in zicht. Maar waar Job aan de langste polsstok trok, moest Bram genoegen nemen met 3,71m.

Dan Marijn weer, op speer. Hier heeft hij zijn gelimiteerde krachten voor gespaard. 1 goede worp tijdens het inwerpen deed zijn fans doen juichen. Zijn coach werd zelfs zo enthousiast dat hij zijn schoenen kapot schaafde over het tartan. Oftewel, er hing iets moois in de lucht. De eerste worp was meteen goed, over de 24 meter. De tweede gaan we vergeten, maar de derde was het meest ver, 24,75m. Er verscheen zowaar een lach, de dag was goed.

De battle tussen Bram en Job leek gespeeld. Na 8 onderdelen moest Bram concluderen dat Job nu echt over hem heen is gewalst qua prestaties. Zelf op zijn onderdeel, het speerwerpen, wierp Job verder dan Bram ooit had geworpen. De 48,15m was indrukwekkend. Maar Bram moest nog. Met alle frivole energie die Bram nog had wierp hij zijn speer naar de 48,38m. Hij redde hiermee zijn hachje en legde de lat voor Job weer hoger voor de volgende wedstrijd.

Met nog alleen de laatste afstand te gaan deed Marijn wat hij moest doen. Bram liet zien dat hij het hele weekend vol gas heeft gegeven en kwam helemaal gesloopt over de finish.

Maar dan het meest spannende, de 1500m van Job. Om de limiet voor het EK te halen moest hij 4.25 minuut lopen. Dat betekent rondjes van 70 seconden. En voor de leken onder ons, dat is retehard! Rondje 1 lukte het hem, rondje twee kwam hij 8 seconden te laat en rondje 3 was weer perfect. Maar dan de laatste 300 meter. Heeft hij genoeg voor een eindsprint? Ja, maar helaas niet genoeg. Helemaal leeg gestreden kwam Job over de finish. Geen limiet, geen tweede plek. Het zat niet overal mee voor Job dit weekend. Ondanks de goede prestaties heeft Job ook veel pech gehad. De wind was een grote speler, maar ook het mannetje met de slechte ogen die de meetstok bij de werpnummers verkeerd plant. Vinden we dat jammer? Ja. Kunnen we er wat aan doen? Nee. Of althans, nu niet. Volgend jaar wel. Want om in Jobs woorden te mogen treden: ‘Als ik volgend jaar net zo’n progressie maak als dit jaar, dan plaats ik mij voor de WK!’. En dat siert Job. Altijd meer willen. Rupsje Nooitgenoeg. Een mooie eigenschap als je het mij vraagt. Job verbeterde zijn eigen clubrecord met 600 punten naar 6951 punten, de 11^e prestatie allertijden (vanaf 2014). Hij werd daarmee 3^e van Nederland.

Bram, de meest sociale meerkamper die ik ooit in een sprintpak een volledige meerkamp heb zien doen, werd 10^e met 6062 punten, ook een dik pr.

En dan toch nog over Marijn. Voor het eerst een meerkamp draaien, en meteen een NK uitkiezen. Vele mensen zouden je voor gek verklaren, maar ik weet dat je tussen dit gezelschap van topatleten past. En hoewel we vanaf het begin al wisten dat het geen groot succes zou gaan worden door je knie, heb je het toch mooi volbracht. Ook al was het met de handrem erop. Marijn, jij komt er wel, ga zo door!

Niels Lambers
Meerkampcoach Nijmegen Atletiek