Zowel de jongens als de meiden van PAC hebben bij de tweede en laatste B-competitie de leiding van Haag Atletiek en Groningen Atletiek overgenomen. Met nog een week te gaan tot het NK junioren valt er door het hele land voldoende te genieten. Sarah van Beilen springt in Drachten over 1.81 meter en heeft daarmee de limiet voor het EK-20 binnen. Alida van Daalen komt bij het discuswerpen opnieuw tot een waanzinnige afstand. Met 55.43 meter blijft ze net onder haar persoonlijk record. Mark Heiden leidt met een indrukwekkende dubbel PAC voorbij Haag Atletiek. Het verschil tussen beide ploegen is 1 punt. Wie heeft nog de meeste ruimte voor verbetering in de finale? We wisten op voorhand dat het een boeiende strijd zou worden tussen PAC en Haag Atletiek. Maar dat er na 2 wedstrijden slechts 1 punt tussen beide ploegen zou zitten is toch wel bijzonder te noemen. Een strijd tussen de specialisten uit Rotterdam en de meerkampers uit Den Haag. Ook al doen we daar de sprinters van Haag behoorlijk mee tekort. Tegen Mark Heiden valt al tijden niet op te boksen. Met Heiden (10.82) zien we ook Mo-Ajok (10.96) en Ekpo (10.99) onder de 11 seconden duiken op de 100 meter. Met hordes is Heiden met 13.48 seconden opnieuw supersnel. PAC wint overtuigend de tweede wedstrijd maar zullen zich nog niet rijk rekenen. Gabriel Emmanuel is bij Haag Atletiek nog niet volledig inzetbaar. Vooral bij het hoogspringen heeft dat grote gevolgen. Met een fitte Emmanuel zou het in september zo maar een kwestie van luttele punten kunnen worden om te bepalen wie de titel pakt. De vraag is of GAC Hilversum zich met de titelstrijd kan bemoeien. In vergelijking met de eerste wedstrijd keren Tobias van Ee en Luc Blank terug in de ploeg waardoor Yoram Vriezen beter in zijn kracht gebruikt kan worden. Tel daarbij op het altijd sterke polsstokhoogspringen in Hilversum en je hebt een serieuze gegadigde voor het podium. Spannend is het vooral om te bepalen welke ploegen we terug gaan zien in de finale. Prins Hendrik heeft niet de meest optimale wedstrijd maar houdt 5 punten over op Nijmegen Atletiek. AV Lycurgus zet zichzelf buitenspel door een 0 bij pols, AV’23 kan door een blessuregolf de goede eerste wedstrijd geen vervolg geven en AV Edam mist de geblesseerde Marnix Kolkman. Zijn clubgenoot Jeroen van het Hof doet het uitstekend bij het speerwerpen. Zijn 61.53 meter wordt alleen verbeterd door Thomas Knoop (Typhoon) die we met 63.14 meter terugvinden op de vijftiende plaats in de ranglijst allertijden. Ruben Rolvink (Olympus’70) smijt de discus naar 56.29 meter en staat op plek 8. Van Daalen super stabiel met discus, limiet voor Van Beilen PAC dat zich met twee ploegen plaatst voor de finale is geen nieuws. Dat ze voor het eerst serieus kans maken om met beide ploegen op het podium te komen wel. De B-finale valt dit jaar gunstig aangezien PAC een week later pas in actie hoeft te komen bij de Europacup. En met ijzersterke C-junioren als toevoeging kan er flink geschoven om ook het tweede team competitief te maken. Alida van Daalen staat altijd in de eerste ploeg en in Vlaardingen laat ze opnieuw zien waarom. Met 55.43 meter (discus) en 16.28 meter (kogel) is ze goed voor maar liefst 1951 punten. Vooral de 55.43 meter is twee weken na haar pr in Hulst (55.74) een teken dat ze steeds vaker een stabiel hoog niveau weet te halen. Daarmee wordt het breken van het Nederlands Record van Corrie de Bruin (56.48 meter) een reëel doel. C-juniore Britt de Blauw zal vele B-junioren kopzorgen bezorgen richting het NK. De 12.10 seconden op de 100 meter is meer dan uitstekend te noemen. Op volle oorlogssterkte zijn de Rotterdammers niet te verslaan, iets wat ze in Groningen ongetwijfeld ook zullen begrijpen. De leiders na de eerste wedstrijd moeten het doen zonder Britt Weerman. Weerman, die nog niet zo lang geleden haar sleutelbeen brak, is wel weer in training maar er wordt geen enkel risico genomen. Het EK-20 komt voor Weerman helaas te vroeg. Het zegt voldoende over de ploeg dat het ook zonder Weerman bovenin meedraait. Sofie Dokter heeft haar blakende vorm van het NK meerkamp vast weten te houden en levert een uitstekende bijdrage. Danara Stoppels begon wat moeizaam aan het seizoen maar met 45.37 (speer) 39.90 (discus) en 14.09 (kogel) is ze helemaal terug. Met Weerman terug in de ploeg blijft Groningen Atletiek de voornaamste uitdager van PAC. Bij de meiden zien we twee ploegen die als een komeet omhoog schieten. Bij Leiden Atletiek is dat geen verrassing want zij moesten het de eerste wedstrijd doen zonder Amina Maatoug en Lara Weghorst en werden er geen punten gescoord op pols. Met 7297 punten noteert Leiden Atletiek de tweede score en zien we ze terug op plek 7. Voor de hoogste individuele score moeten we naar Drachten. Daar is het Sarah van Beilen die 1.81 meter springt, precies voldoende voor de limiet voor het EK-20. Een hoogte waar ze de laatste weken meerdere pogingen op deed, maar nog zonder succes. Jagen op limieten is vaak een stressvolle bedoening en het zegt veel over de ontwikkeling van Van Beilen dat ze vlak voor het verstrijken van de termijn alsnog naar Zweden mag. De 1.81 meter is goed voor 1044 punten maar aangezien we het hier over de competitie hebben en de lat met 5 cm omhoog gaat krijgt ze de punten voor 1.80 meter, toch nog altijd goed voor 1034 punten. Het is ruimschoots voldoende voor AV PEC 1910 om de finale te halen. De finale is op zondag 15 september. Tekst: Ivo van Haaren

De derde en laatste ronde van de cd-competitie heeft in bijna alle categorieën voor verandering gezorgd. Alleen bij de C-jongens blijven de ploegen in de top 12 hetzelfde. Daar is de afwezigheid van Haag Atletiek opvallend. Het ontbreken van een estafetteploeg in de eerste competitieronde kost de kampioen van 2018 de kop. PAC leidt in drie van de vier competities, de C jongens van Scorpio beginnen als favoriet aan de finale in september. Scorpio soeverein naar winst, Haag Atletiek niet in de finale Bij de C-jongens heeft Scorpio nog maar eens duidelijk gemaakt dat zij als favoriet aan de finale beginnen. Ging de winst in de tweede wedstrijd nog naar Phanos, de mannen uit Oosterhout zijn in de slotronde weer heer en meester. Het lijkt allemaal samen te vallen. Zelf een steengoed team op de been brengen en zien dat grote verenigingen als PAC en Haag Atletiek net even een mindere lichting hebben t.o.v. de afgelopen jaren. Haag Atletiek ontbreekt zelfs in de finale, iets wat ze aan zichzelf te danken hebben. Een afwezige estafetteploeg in de eerste wedstrijd leidt tot een achtervolging. Een achtervolging met een bijna goede afloop, alleen helpt het dan niet als de tweede loper op de 800 meter een DQ achter zijn naam krijgt. Haag Atletiek komt 109 punten tekort voor een plaats in de finale. Voor PAC zijn er nog voldoende kansen op eremetaal. Onder aanvoering van Timo Spiering noteert het landelijk de tweede score en gaat het normaal gesproken met Phanos en AC Tion uitmaken wie er naast Scorpio op het podium belandt. AV Tempo is de opvallende naam in de finale. De kleine club uit Bussum heeft in Binne Brok een topper in huis. Op de 300 meter horden komt hij tot 39.57 seconden en dat is de vijfde tijd ooit gelopen. Helaas voor Brok en AV Tempo staat de 300 meter horden niet op het programma tijdens de finale. Alexander Anthonissen werpt in Zevenbergen de discus naar 57.84 meter. Het is niet voldoende voor Spado om de finale te halen, het levert Anthonissen wel een zesde plaats op de ranglijst aller tijden op. Tweede ploeg PAC met hoogste dagscore, CIKO’66 met stip naar top 12 Een weekend met daarin een CD en een B competitie maakt het leven van een ploegleider er niet makkelijker op. Om overbelasting te voorkomen worden sommige C-junioren niet volledig ingezet om een dag later nog beschikbaar te zijn. Het leidt bij PAC tot het ontbreken van Miro Vlasman en Michelle Frowijn. Om helemaal zeker te zijn dat PAC weer met twee ploegen is vertegenwoordigd haalt Kika de Vos de punten binnen voor de tweede ploeg en komt Tess Jack over van de D-junioren. Mede dankzij hun inspanning is het PAC 2 dat de beste dagscore noteert. Het wordt vooral interessant om te zien wat er van dat tweede team overblijft in september. Het is de Rotterdammers nog nooit gelukt om met twee ploegen op het podium te staan. In 2004 kwam het met een eerste en vijfde plaats het dichtst in de buurt. Gaat het ze dit jaar wel lukken? GAC Hilversum en Altis plaatsen zich als tweede en derde voor de finale. Als we kijken naar de score van de tweede wedstrijd, met daarin dezelfde onderdelen als in de finale, zijn dit normaal gesproken de twee ploegen die de grootste kans op het podium maken. De verschillen bij de C-meiden zijn echter zo klein dat het podium op voorhand niet in te vullen is. Scopias houdt uitstekend stand en is de vreemde eend in de bijt. Ciko’66 weet met een prima score AV Sprint uit de finale te houden. Het verschil op de meet is slechts vijf punten. PAC en GAC en dan een hele tijd niets. AC Tion stunt met superwedstrijd De verhoudingen bij de D-jongens zijn het meest duidelijk. PAC leidt, op de voet gevolgd door GAC Hilversum. Daarachter zijn de verschillen bijzonder klein met Scopias als voorlopige best of the rest. De D-spelen laten nog even op zich wachten, toch is het nu al uitkijken naar een aantal interessante duels. Jozuah Revierre en Angelo de Nooijer zitten elkaar al het hele jaar dwars. In Naaldwijk is Revierre op de 80 meter en het verspringen net de betere van de twee. De 1000 meter heeft ook alles in zich om uit te draaien tot een thriller. Meerdere tijden onder de 3 minuten zien we op verschillende wedstrijden voorbijkomen. In competitieronde 3 leidt Jeffrey de Kok de dans, op de voet gevolgd door Enrico Cossuto. De D-jongens van AC TION pieken op het juiste moment en stijgen met stip naar een twaalfde plaats. De prestaties van de ploeg uit Enschede is des te knapper aangezien zij van alle wedstrijden het meeste last van de wind hebben. Het gaat sowieso goed bij AC TION want we zien maar liefst drie ploegen terug in de finale. En laten nou net de meisjes C, ondanks de aanwezigheid van Marleen Baas, als enige team ontbreken. De dadendrang van AC TION kost AV’23 een finaleplaats. Phanos met beste dagscore, PAC leidt de dans, Fortius verrast Bij de D-meiden blijven Phanos, PAC en Almere als enige boven de 6000 punten. Het zijn meteen de drie ploegen die boven de rest uitsteken. De dagwinst is voor Phanos, mede omdat Tess Jack bij PAC uitkomt bij de C-junioren. Indrukwekkend sprintgeweld zien we van Savienne Asikende die tot 8.23 seconden komt (-1.9). De sprintster van Almere’ 81 krijgt in september haar handen vol aan Cristy Pieter. In Papendrecht staat de wind weliswaar wat gunstiger, de 8.10 van Pieter blijft nog steeds een indrukwekkende tijd. In combinatie met een sterke 1000 meter is zij hoofdverantwoordelijk voor de finaleplek van Fortius. De strijd om de twaalfde en laatste finaleplaats is hevig, maar in de laatste wedstrijd maakt Fortius het verschil en is het verschil met Olympus’70 meer dan 200 punten. Grote ploegen domineren, PAC en Altis met 100 procent score Maar liefst 15 verenigingen plaatsen zich met 2 of meer ploegen voor de finale. PAC spant de kroon met 5 finaleplaatsen, op de voet gevolgd door Altis, die net als PAC in alle 4 de finales aanwezig is. Opvallend zijn de 3 finaleplaatsen van TION, de twee finaleplaatsen van Scopias en de leidende positie van Scorpio bij de C-jongens. Elf verenigingen plaatsen zich met 1 ploeg voor de finale, met Lionitas, Tempo en Fortius als meest opvallende aanwezigen. Op zaterdag 7 september beginnen alle 48 ploegen weer op 0. Tekst: Ivo van Haaren

Sinds 2017 maakt de Nederlandse top gebruik van de diensten van biomechanicus Paul Brice. Een biomechanicus kijkt hoe het lichaam beweegt. Door middel van apparatuur wordt gemeten wat de atleet doet en hoe de beweging kan worden verbeterd. Met deze informatie kunnen de coach en atleet de beweging optimaliseren in training. Bewegingswetenschap helpt doordat je niet meer hoeft te gokken. De cijfers liegen niet. Met biomechanica krijg je objectieve informatie over hoe snel je gaat en welke afstand je in welke tijd aflegt. (Brice, 2019) Aan de hand van deze gegevens worden aandachtspunten als landing, paslengte en pasfrequentie verbeterd. Brice meet en de trainer en atleet kunnen direct aan de slag met die informatie. Deze vertaling van cijfers naar de praktijk is voor coach en atleet van ongekende waarde. Wij wandelden een ronde over de atletiekbaan met Paul Brice: https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/Nieuwsitems/Atletiek-nl/image%20%2824%29.png?itok=aXapcgp2 20 juni 2019

Verspringen middenin het stadscentrum van Den Haag. Donderdag 25 juli kan iedereen dit meemaken op de eerste dag van de ASICS NK Atletiek. De officiële opening van dit city event is om 16:30 uur. Van vrijdag 26 tot en met zondag 28 juli wordt gestreden op de andere disciplines bij Haag Atletiek aan de Laan van Poot. Verspringen Plein, Den Haag De afgelopen twee jaar heeft de organisatie atletiek letterlijk dichtbij gebracht door de meest in het oog springende disciplines naar stadscentra te halen. Na polsstokhoogspringen op Vredenburg en vorig jaar onder de Utrechtse Dom staat in deze editie verspringen op Plein in Den Haag op het programma. Plein ligt in het centrum van Den Haag naast het bekende Binnenhof waar de regering en parlement gehuisvest zijn. Omringd door voorname historische stadswoningen zoals het Mauritshuis en het Logement van Amsterdam kent deze unieke locatie een fantastische ligging met entourage en sfeer. Dé plek bij uitstek om het Haagse publiek en haar bezoekers kennis te laten maken met één van de meest spectaculaire disciplines in de atletieksport: verspringen. Boegbeeld Fabian Florant Lokale trots en Olympisch atleet Fabian Florant is ambassadeur van dit ASICS NK Atletiek. De Haagse hink-stap-springer is te zien in de landelijke campagne voor dit evenement. Fabian heeft zich toegelegd op het hink-stap-springen, waarin hij maar liefst 14 keer Nederlands kampioen werd. In 2016 kwalificeerde hij zich knap voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Hij was hiermee één van de weinigen in de historie die het als Nederlandse hink-stap-springer tot de Spelen wist te redden; hij deed dit door zijn eigen Nederlandse record aan te scherpen tot 16,92 meter. Florant is weliswaar gespecialiseerd in het hink-stap-springen, dat zondag plaatsvindt bij Haag Atletiek; donderdag 25 juli is hij in al in actie te zien tijdens het verspringen in het centrum. "Ik vind het heel gaaf dat ik ambassadeur mag zijn van dit NK Atletiek. Mijn doel is om op beide onderdelen de gouden medaille te veroveren en gekroond te worden tot de beste springer in Nederland!", aldus Fabian. Test je snelheid Ook kinderen kunnen donderdag 25 juli lekker sportief bezig zijn. Naast de Nederlandse verspring-top van dichtbij in actie zien, is op Plein ook de NS Kidsclub aanwezig. Hier kunnen kinderen hun snelheid testen op de sprintbaan, ballen werpen in een heuse werpkooi en natuurlijk ook zelf verspringen. De ASICS NK Atletiek worden donderdag 25 juli om 16:30 uur officieel geopend met het city event op Plein Den Haag. Om 16:45 uur starten de vrouwen en om 18:45 uur de mannen (gratis toegang). Kijk op

Welkom nieuwe sponsors

Beste sportieve lezers, Nog 10 dagen tot het NKJ in Alphen aan den Rijn van start gaat en wij kunnen niet meer wachten! De komende 1.5 week staan in het tekenen van de laatste voorbereidingen, verder zijn de vrijwilligers voor 98% geworven en is de inschrijving voor atleten inmiddels gesloten. Lees snel verder voor meer updates. Check it out Zoals in de vorige editie van de nieuwsbrief aangekondigd werd, zou het filmpje van Kadidja Sangare gepresenteerd worden. En dit is gelukt! De afgelopen maanden is er keihard gewerkt aan het opnemen en monteren van de filmpjes van de talenten. En het resultaat mag er zijn. Naast Kadidja hebben we meer talenten gevolgd. Zo is Ludo van Nieuwenhuizen, oud AAV'er, ook in beeld gebracht. En er komt nog een filmpje aan, maar die houden we nog even als verrassing, kortom volg @NK Junioren Atletiek op Facebook. Check de filmpjes op onze Facebook pagina. Help jij mee om AAV'36 te laten shinen? Natuurlijk wil iedereen het terrein van AAV'36 van zijn beste kant laten zien, en jij kan daar bij helpen! Op zaterdag 22 juni vanaf 9.00 uur is de voorbereidingsdag op de club en iedereen is van harte welkom. Hierbij moet je denken aan het plaatsen van tenten, schoonmaken, borden en spandoeken ophangen en nog meer taken die AAV'36 laten shinen. Opgeven? Dat kan door je naam op de poster te schrijven in de kantine of door te mailen naar

Wie alles uit zijn of haar sportcarrière wil halen, moet kiezen. Soms vallen die keuzes goed uit, andere beslissingen helpen je niet - ook al lijken ze zo voor de hand te liggen. In een reeks interviews met oud-toppers vragen we hen om te vertellen over hún keuzes, omdat de talenten van nu daar wellicht hun voordeel mee kunnen doen. Dit keer: Kamiel Maase. Over de belangrijkste beslissing die hij nam met het oog op zijn sportieve carrière hoeft Kamiel Maase niet lang na te denken. Maar hij plaatst die keuze zowel in het rijtje positieve als negatieve ervaringen. ‘Het gaat om het stoppen met mijn werk bij DMV International. Dat deed ik in 2001 en het heeft heel goed uitgepakt. Maar ik was toen al dertig jaar en had die keuze eigenlijk veel eerder moeten maken.’ ‘De aard van het beestje’, zo noemt hij de reden dat hij relatief laat alles op de sport durfde en wilde zetten. Maase studeerde in de VS, in Leiden en in Rotterdam (achtereenvolgens microbiologie, scheikunde en bedrijfskunde) en werkte daarna parttime in Veghel en later in Wageningen. ‘Ik had natuurlijk één studie kunnen doen in plaats van drie. En ik had soms genoegen kunnen nemen met een zeven, in plaats van een acht of een negen. Maar zo steekt deze meneer niet in elkaar. Ik wil altijd alles zo goed mogelijk doen. Maar wie vraagt Pieter van den Hoogenband ooit nog naar zijn tentamen-cijfers? Zijn Olympische prestaties zijn veel belangrijker.’ "Werken, dat zou ik nog lang genoeg kunnen doen" In het laatste jaar dat hij de atletiek en het werk combineerde, liep de belasting teveel op. ‘Ik vond mijn werk heel leuk, maar kon niet leveren wat ik graag wilde. Tegelijkertijd kwam ik af en toe te laat op de training en ik voelde me soms ook te moe om goed te kunnen trainen. Ik ben een jaar bezig geweest voor ik echt kon kiezen. Op een gegeven moment was me echter wel duidelijk dat ik echt het maximale wilde bereiken in de sport. Werken, dat zou ik nog lang genoeg kunnen doen.’ Sommige topsporters kunnen niet kiezen, omdat ze de inkomsten uit hun werk nodig hebben. ‘Bij mij speelde dat dankzij mijn sponsors geen rol’, zegt Maase. ‘Het ging er puur om dat ik werk en sport beide zo leuk en uitdagend vond, terwijl het logischer was geweest om na de studies geen baan te gaan zoeken.’ De keuze om aan de Universiteit van Texas in Austin te gaan studeren schaart Maase ook tot de positieve keuzes in zijn carrière. ‘Ik wist van onder meer Marko Koers dat het hem goed was bevallen: je hebt er een redelijk flexibel studieprogramma en veel ruimte om te trainen. Ik vond in Stan Huntsman, die twee jaar geleden is overleden, een uitstekende trainer. Hij was autoritair en daar moest ik aan wennen, maar we zijn uiteindelijk goede vrienden geworden. Sportief is het een risico, want de belasting door studie, hard trainen en veel wedstrijden lopen is zwaar. Bij vijftig procent van de buitenlandse sporters die aan een Amerikaanse universiteit gaan studeren, loopt het uit op een mislukking. Maar mij heeft het als mens gevormd. Ik heb daar geleerd om op eigen benen te staan. Het was echt een versnelling in mijn ontwikkeling – en dan bedoel ik niet alleen in sportief opzicht.’ "Nu kan ik net zo goed doorlopen tot de Coolsingel' Dat je als atleet zelfstandigheid nodig hebt, bewees Maase bij een andere keuze. Gedurende zijn hele topsportcarrière was Bram Wassenaar zijn trainer. ‘Hij is iemand die een geleidelijke opbouw voorstaat. Maar in 2001 heb ik gezegd dat ik al kort na de zomer wilde beginnen met de trainingen om snel in topvorm te zijn. Ik wilde bij de EK Cross, die altijd begin december plaatsvinden, goed presteren. Bram voelde er weinig voor, maar ik heb dat plan doorgezet en won dat jaar in Thun een zilveren plak. Dat was anders niet gebeurd.’ Maase verkreeg grote bekendheid bij het sportpubliek toen hij in 1999 bij de marathon van Rotterdam als haas startte, maar de wedstrijd uitliep en zich met een tijd van 2.10.08 als debutant kwalificeerde voor de Spelen van 2000 in Sydney. Hij schetst die gebeurtenis, die grote gevolgen had voor zijn carrière, als een reeks keuzes. ‘Ik zou de kopgroep tot 15km aanvoeren, waar een vriend klaarstond met kleding. Maar het ging zo lekker, dat ik verder ben gegaan. Na zo’n 30km had ik bij het atletenhotel uit kunnen stappen, maar ik liep nog steeds goed, ook al zaten we op het schema voor een wereldrecord. Vijf kilometer verder liet ik me terugzakken om uit te gaan stappen. Maar toen liet de kopgroep het tempo zakken. Dat wilde ik niet laten gebeuren, ook voor een Spaanse atleet in die groep die ik redelijk goed kende en die een mooie tijd wilde lopen. Dus ben ik weer gaan hazen. Ik zag het als een missie en het voelde als een echte beslissing. Een paar kilometer verder kon ik het tempo niet langer volhouden, maar dacht: nu kan ik net zo goed doorlopen naar de Coolsingel.’ Wat zijn de verkeerde keuzes die Maase maakte? ‘Ik had, achteraf gezien, veel meer tijd moeten steken in het oefenen met het drinken tijdens de marathonvoorbereiding. Ik ben een paar keer kokhalzend over de finish gekomen. Mijn maag en darmen hadden moeite de sportdrank binnen te houden. Dat drinken had ik veel vaker en ook tijdens zware tempoblokken moeten doen om mijn lichaam erop voor te bereiden. Maase miste de WK van 2005 in Helsinki, terwijl hij dat jaar in de beste vorm van zijn leven stak, zo stelt hij. Al vier keer was hij op de 10.000m in de top-12 gefinisht; nu zat er meer in. ‘Ik kwam kort voor die WK terug uit een trainingskamp in Bad Dürrheim met lichte hamstring-klachten. Het plan was een laatste test te doen bij een 10km-wedstrijd in Voorthuizen. Daar ben ik écht geblesseerd geraakt en heb zodoende de WK gemist, waar ik enorm van heb gebaald. Ik heb ervan geleerd dat je niet vast moet houden aan je plan als je lichaam laat weten dat je even rust moet nemen. Hoe vervelend het ook is als je een wedstrijdorganisator en het publiek dan teleur moet stellen.’ Met een wat ruimere blik terugkijkend zegt Maase dat hij wellicht baat zou hebben gehad bij mentale begeleiding. ‘Na een eenmalige, volstrekt niet aansprekende kennismaking met dat fenomeen heb ik me er altijd van weggehouden. Nu zie ik in mijn werk voor NOC*NSF dat sporters echt baat kunnen hebben bij het trainen van wat we tegenwoordig “prestatiegedrag” noemen. Ik was en ben nog altijd echt gedisciplineerd, maar ik had mezelf als topsporter nog wel wat beter kunnen leren kennen.’ Over Kamiel Maase Kamiel Maase (1971) behoorde van 1993 tot 2008 tot de Nederlandse top op de lange afstand en marathon. Hij is recordhouder op de 5000 en 10.000m met 13.13,06 en 27.26,29 en was dat tot voor kort ook op de marathon. Op die marathon liep hij 2.08.31 in 2003 en 2.08.21 in 2007. Hij was deelnemer aan de Olympische Spelen in 2000 (marathon), in 2004 (10.000m) en 2008 (marathon). Bij de EK cross in Thun in 2001 won hij zilver. Momenteel is hij werkzaam als Performance Manager Sport Science & Innovation bij NOC*NSF. ​Tekst: Cors van den Brink Foto's: Erik van Leeuwen (1/2 marathon Schoorl 2007)

Op zaterdag 15 juni vond op het sportpark Brakkenstein te Nijmegen de Open Nederlandse Kampioenschappen para-atletiek plaats. Deze werden voor de tweede keer op rij georganiseerd door Nijmegen Atletiek. Ruim 90 atleten uit zes landen (Nederland, Wales, Spanje, Luxemburg, Duitsland en België) met opvallend sterke delegatie van 17 man uit Wales kwamen naar Nijmegen. Zij streden om de open Nederlandse titels op meer dan 20 verschillende onderdelen. De wedstrijd werd officieel geopend door Lara Baars, ambassadrice van de Open NK Para-Atletiek en atlete van Nijmegen Atletiek. De toeschouwers genoten van een spannende en enerverende competitie met prachtig weer en unieke atleten. Het was een wedstrijd met emotionele hoogte- en dieptepunten. Tijdens de wedstrijd zijn twee officieuze*) nieuwe wereldrecords (Fleur Jong (13.63s op de 100m en Take Zonneveld 26,99m op discus) en diverse nationale records gevestigd. Tevens behaalden de atleten handen vol PR’s. Een verre stoot van Harrison Walsh (15.02m op kogel) leek aanvankelijk ook een mogelijk wereldrecord, maar hij bleek een week eerder nog verder te hebben gestoten in Grozetto, Italië. De prijsuitreikingen werden verzorgd door Loek Janssen, voorzitter Nijmegen Atletiek. De evenementpresentatie gaf in een nieuwe vorm aandacht voor iedere para-atleet. Tevens werd het publiek deskundig geïnformeerd door gast speaker Jelmar Bos. In de laatste fase van de wedstrijd liepen enkele Para-Atletiek onderdelen door in de 20e editie van de Next Generation Athletics (voorheen Nijmegen Global Athletics). Deze combinatie van twee top-evenementen gaf beide evenementen extra allure. Dit wordt onderstreept door de quote van hoofdsponsor Provincie Gelderland bij monde van Jan Markink: ”We zijn trots dat de ONK Para Atletiek ook dit jaar weer in Gelderland worden georganiseerd! Op één dag en op één locatie zijn twee prachtige atletiekevenementen: ONK Para Atletiek en Nijmegen Next Generation Athletics op deze mooie locatie. Met sport halen we het beste en mooiste uit Gelderland!” De Open NK Para-Atletiek editie van 2020 wordt georganiseerd door Eindhoven Atletiek. Benieuwd naar alle uitslagen? Bekijk deze