In 2019 is het weer tijd voor de 4-jaarlijkse competitie enquête. Door middel van deze enquête willen wij de huidige competitieopzet evalueren en analyseren. We zijn hiervoor benieuwd naar jouw mening en ervaringen. Ben jij als atleet, jurylid, ploegleider, organisator, ouder of op een andere manier betrokken bij de competitie? Laat dan je stem horen. Vul de enquête in en laat weten hoe jij over de huidige competitieopzet denkt. Dit kan van 24 mei tot en met 21 juni. De resultaten worden eind augustus gepubliceerd en tevens meegenomen bij eventuele aanpassingen voor 2020. Jouw input is dus van grote waarde!

Op zaterdag 18 mei barst op de atletiekbaan van AV de Spartaan in Lisse de strijd om de Ter Specke Bokaal (TSB) onderdeel van het Atletiekunie Nationaal Baancircuit weer los. De TSB wordt gezien als de officieuze opening van het outdoor atletiekseizoen. De beste prestatie van de dag wordt beloond met de ‘Ter Specke Bokaal’. De TSB kende in het urban event kogelstoten afgelopen zondag, een primeur. Onder een strakblauwe hemel kwam de wedstrijd stroef op gang met in de eerste zes stoten, slechts één geldige poging. Daarna gingen de mannen op stoom, met Patrick Cronie in het bijzonder. De viervoudig Nederlands kampioen won uiteindelijk de wedstrijd met een afstand van 18.66m. Komende zaterdag is het speerwerpen mannen één van de blikvangers. Met Mart ten Berge, Lars Timmerman, Jurriaan Wouters en Tom Egbers staan er vier atleten met een persoonlijke record voorbij de 70 meter aan de start. Gaat dit jaar voor de eerste keer bij het Nationaal Baancircuit de speer voorbij de 80 meter? Corinne Nugter en Alida van Daalen krijgen bij het discuswerpen tegenstand van Kirsty Law (57.66m) en Shadine Duquemin (55.33m) uit het Verenigd Koninkrijk van. Op de horden komen zowel de specialisten als meerkampers in actie. Bij mannen nemen Koen Smet en Job Beintema het op tegen Eelco Sintnicolaas en Pieter Braun. Bij de vrouwen start Eefje Boons tegen Anouk Vetter. Bij het hoogspringen vrouwen, staat er een uniek sterk deelnemersveld met Jeanelle Scheper (pr 1.89m), Manon Schoop (pr 1.88), Lisanne Hagens (1.85m), Britt Weerman (pr 1.81), Fay Witte en Glenka Antonia (beiden pr 1.80m) aan de start. Bij de mannen wordt met Dion van Kessel, Peter Siers en Sven van Merode, drie atleten met een pr van 2.15m eveneens een spannende strijd verwacht. Bij het polsstokspringen vrouwen komt Killiana Heijmans in actie. Met een pr van 4,28 meter is Killiana het Nationaal Baancircuit record tot op 7 centimeter genaderd. Met een pr van 4.20m komt talent Marijke Wijnmaalen ook in de buurt van dit record. De startlijsten zijn al met al indrukweekend, wat te denken van Mike Foppen op de 1000m, Rutger Koppelaar, de Nederlands kampioen, bij het polsstokhoogspringen en Tijmen Kupers die op de 400m aan de start staat. Kortom, het belooft een geweldige editie van de Ter Specke Bokaal te worden dit jaar. De wedstrijd begint om 11:30. Het hoofdprogramma begint om 14:30 en de bokalen worden rond 17:00 uitgereikt. De toegang is gratis!

Met nog 45 dagen te gaan is het een fijne gedachte dat met de bijdragen van alle sponsors, de financiële doelstelling is gehaald. Zeer veel dank aan deze club van 28, we gaan er samen een mooi NKJ van maken! Deze editie Welkom nieuwe sponsors Je kan er nog bij Sla je slag in de goodie bag NKJ Nieuwsbrief Welkom nieuwe sponsors Clubsponsor

De jongens van Haag Atletiek en de meiden van PAC hebben zich met de beste totaalscore geplaatst voor de competitiefinale bij de A-junioren. De dagwinst bij de jongens gaat naar PAC, met een uitstekende Mathijs Mols, die met de kogel net de limiet voor het ek-20 mist. Dat doet Alida van Daalen bij de meiden wel. Zij is mede verantwoordelijk voor het dominante optreden van de Rotterdammers. Kogelslingeren maakt het verschil Een dag na de overwinning van Haag Atletiek bij het NK teams is het met een enigszins aangepaste opstelling actief bij de A-junioren. De niveauverschillen bij de A-junioren zijn zo groot dat het in het klassement nauwelijks tot verschuivingen leidt. Aangezien de onderdelen uit de tweede wedstrijd corresponderen met die in de finale kunnen er toch voorzichtig conclusies worden getrokken. Een verzoek met een knipoog van ploegleider Hans Coolen om het kogelslingeren te schrappen zal hoogstwaarschijnlijk tot niets leiden. Wellicht iets voor in de toekomst, een schrapresultaat, in september tellen alle onderdelen dubbel en dwars mee. Voor PAC een gunstig scenario want zij hebben in aanwinst Joris Pals een uitstekende slingeraar binnen de gelederen. Om het verschil in punten uit te drukken. Pals en Mols, die indruk maakt met 18.46 meter bij het kogelstoten (limiet ek-20 18.70) scoren maar liefst 745 punten meer dan Podda en Emmanuel aan Haagse zijde. Er zal een spoedcursus aan te pas moeten komen om het verschil bij het kogelslingeren tot een minimum te beperken. Moet Jansons op zoek naar een nieuwe club? Door de grote verschillen in het klassement gaan we vooral op zoek naar ludieke prestaties. Het verhaal van de dag is dan ook de 0 punten die Sven Jansons bijdraagt aan de totaalscore van Altis. Jansons komt door een lichte irritatie aan de enkel alleen bij het kogelstoten en speerwerpen in actie en wordt door zijn teamgenoten op zijn nummer gezet. Iets wat hij de komende maanden vooral van zijn maten bij Haag Atletiek nog wel even te horen zal krijgen. Voor Jansons moet het over 3 weken op zijn eigen baan gebeuren als hij bij het NK meerkamp de limiet voor het EK-20 hoopt te scoren. In Sittard zijn het de hordemaatjes van Jansons die een mooi duel uitvechten. Sven Roosen en Guus Nijkamp maken er een boeiend duel van die net in het voordeel van Roosen wordt beslist. Voor Roosen, die tijdens de eerste wedstrijd wegens ziekte nog ontbrak bij Eindhoven Atletiek, is vooral de 4.30 meter bij pols een opsteker richting de meerkamp. AV NOP en Ilion met stip de finale in bij jongens. Edam en Unitas doen hetzelfde bij de vrouwen Gebeurde er dan helemaal niets in het klassement? Daar zullen ze bij AV NOP en Ilion heel anders over denken. Door een prima tweede wedstrijd verdringen zij Phanos en AV PEC 1910 uit de finale. Voor de ploeg uit Zwolle geen verrassing, aangezien zij slechts met vier atleten aan de start staan, bij Phanos worden er bij polsstok en het kogelslingeren teveel punten ingeleverd om bij de beste twaalf te blijven. Ilion maakt in een wedstrijd zonder uitschieters een reuzensprong van 18 naar 12. Ook bij de meiden valt Phanos net buiten de boot. De DNF op de 400 meter is in deze cruciaal. Naast Phanos kan ook Daventria de top 12 positie na de eerste wedstrijd niet vasthouden. Niet geheel toevallig de twee ploegen die een dag eerder ook in actie komen bij het NK teams. Unitas en Edam profiteren. Het maakt dat we zowel bij de jongens als de meiden 9 van de 12 ploegen terugzien die in 2018 ook de finale wisten te halen PAC op schema voor titelprolongatie Bij de meiden ligt PAC op schema om de titel met succes te verdedigen. De Rotterdammers missen de nodige atleten vanwege examens maar kunnen dat het beste van allemaal opvangen. Alida van Daalen stoot 14.85 meter en mag daarmee naar het EK-20. Lotte Smink slingert de kogel naar 47.38 meter en Janine Verhaar sprint met forse wind tegen (-3.4) naar 12.40 seconden. PAC noteert de beste dagscore en gaat Haag Atletiek voorbij in het algemeen klassement. Ook Haag Atletiek heeft een geïmproviseerde opstelling maar zullen net als bij de jongens een oplossing moeten vinden op het kogelslingervraagstuk. Met de sterkst denkbare opstellingen blijven de Hagenaren medaillekandidaat. Dat geldt ook voor Groningen Atletiek, dat de tweede score van de dag noteert. Een bijna volledige B-ploeg plus Jorinde van Klinken. Die begint met 15.66 meter bij kogel nog bescheiden, de 57.89 meter bij het kogelslingeren is ongeëvenaard en levert bijna een ek-20 limiet (59.00) op. Tel daarbij op de talentvolle B-lichting en Groningen Atletiek wordt de voornaamste concurrent van PAC om de titel. Examenperiode nekt ploegen Op de wedstrijd in Zoetermeer na levert de 2de A-competitie een troosteloos beeld op. Nu is dit al decennia lang de leeftijd waarin de terugloop het meest zichtbaar is. Een A-competitie houden in de examenperiode versterkt dat beeld alleen maar. Groepen met soms maar 2 atleten levert een weinig vermakelijke wedstrijd op. Aan het einde van het seizoen vindt een grootschalige enquête plaats en zal dit ongetwijfeld een discussiepunt zijn. De finale wordt op zondag 1 september gehouden. Tekst: Ivo van Haaren Foto: Erik van Leeuwen (NK Teams 2018) Masterscompetitie: Haag Atletiek mannen en Isala ’96 behouden koppositie De heren van Haag Atletiek tonen dit jaar aan in meerdere categorieën bij de beste ploegen van Nederland te horen. Ook bij de masters gaan ze aan de leiding. Ze winnen de tweede voorronde met overmacht en handhaven daarmee hun koppositie. Met een puntenverschil van meer dan 800 punten op de nummer twee, lijkt nu al duidelijk te zijn wie er in september het meeste kans maakt op de gouden plak. De tweede ronde bracht meer verschuivingen teweeg in de rest van de top 10. AV ’34 stijgt een plekje en gaat als tweede ploeg naar de finale. AV Sprint en Altis tonen aan betere papieren te hebben dan Prins Hendrik en doen ook nog steeds mee om het eremetaal. Uiteraard beginnen alle ploegen in september weer op 0. Dan is alles weer mogelijk. De vrouwen van Isala ’96 bewijzen dat hun goede prestaties tijdens de eerste voorronde geen toevalstreffers waren. Zij winnen in poule 21, waar overigens de meeste finalisten uit voort komen, en staan nog steeds aan kop. Dat zij nog steeds rekening moeten houden met GAC Hilversum en Hellas Utrecht blijkt echter wel uit het feit dat ook deze twee ploegen 7000+ punten scoorden tijdens de tweede wedstrijd. Met die resultaten in de voorrondes, lijkt duidelijk te worden tussen wie in september het goud, zilver en brons verdeeld gaat worden. De volgorde ligt echter nog volledig open. Nu ook de dames in september weer blanco zullen beginnen, belooft de finale een heus spektakel te worden. De finale vindt plaats op 22 september.

De beste 8 mannen- en vrouwenteams van Nederland troffen elkaar al vroeg in het seizoen voor het NK Teams. Op de prachtige accommodatie van Prins Hendrik in Vught toonden de mannen van Haag zich met overmacht de besten. Bij de vrouwen prolongeerde Rotterdam de titel, na een bloedstollende ontknoping. De thuisclub werd beloond met twee keer brons. Was het vorig jaar nog een dubbelslag voor Rotterdam Atletiek: dit keer moesten de mannen hun meerdere erkennen in een ijzersterke Haagse ploeg. Die totaliseerde over 17 onderdelen én twee estafettes maar liefst 120 punten: 14 méér dan de titelverdediger, die zich Prins Hendrik (99 punten) vrij gemakkelijk van het lijf hield. De geel-groene brigade won 7 onderdelen, met een sterke dubbel voor Fabian Florant (ver en hinkstap) én nieuwkomer Solomon Bockarie (100 en een indrukwekkende 200). Haag pakte met Glenn Kunst ook 8 punten bij het polsstokhoogspringen. Dat werd vanwege een technisch mankement aan de installatie afgewerkt in de indoorhal. Rotterdam Atletiek won, ook met een half dozijn snelle mannen in Yokohama, beide estafettes maar kwam over de hele linie simpelweg tekort. Prins Hendrik liep de winst bij het kogelstoten mis, doordat Patrick Cronie in de file stond. Erik Cadée verving hem maar legde het af tegen Remco Goetheer. Daventria, Leiden Atletiek, Unitas en de piepjonge ploeg van PAC moeten in de promotie/degradatiewedstrijd aan de bak voor lijfsbehoud. Bij de vrouwen was het tot en met de afsluitende 4 x 400 meter ongekend spannend. Na de kortste estafette stonden zowel Rotterdam Atletiek als Prins Hendrik op 97 punten, op één puntje gevolgd door Phanos. Door het slotonderdeel te winnen ging de titel opnieuw mee naar Rotterdam, met 105 punten, vóór Phanos (103) én de thuisploeg (102), die met de jarige Melissa Boekelman verrassend lang mee bleef strijden. De nog niet topfitte werpster pakte voor haar team 15 punten, met een tweede plek op discus en winst – uit stand – bij het kogelstoten. Puntenpakster van de dag was echter Eefje Boons, die zich de beste toonde op de 100 meter horden, de 100 én de 200 meter. Zij leidde haar jonge team van Daventria naar een knappe vierde plek én rechtstreekse handhaving op het hoogste niveau. De beste prestatie van de dag kwam van Lycurgus-speerwerpster Lisanne Schol. Zij haalde in haar eerste worp uit naar 58,97, een persoonlijk record én nog precies 3 decimeter onder het Nederlands record van Bregje Crolla uit 2010. Schol kon daarmee niet voorkomen dat haar team als laatste eindigde en samen met Ilion, Unitas en Haag naar de promotie/degradatie wedstrijd moet. Tekst: Ton de Kort Foto's: Coen Schilderman

Rotterdam Atletiek verdedigt bij zowel de mannen als de vrouwen de titel bij het NK teams. De mannen krijgen hun handen vol aan gastheer Prins Hendrik. Bij de vrouwen ontbreekt captain Sanne Wolters-Verstegen vanwege een blessure. Ook zonder Wolters-Verstegen blijft Rotterdam Atletiek kansrijk om met succes de titel te verdedigen. De voornaamste tegenstand komt van Phanos. Rotterdam Atletiek verzwakt door World Relays Het zoeken naar een datum voor deze wedstrijd blijft altijd een lastige kwestie. Dit jaar valt het NK teams samen met de World Relays en dat betekent voor de mannen van Rotterdam Atletiek dat de volledige estafetteploeg ontbreekt. Al vroeg in het seizoen is er vanuit Rotterdam meegedacht om een oplossing te vinden maar zonder succes. Rotterdam Atletiek moet het doen zonder Churandy Martina, Hensley Paulina, Christopher Garia, Taymir Burnet en Liemarvin Bonevacia. Isaac Kemeli en Benjamin de Haan ontbreken nog na hun uitstekende optredens op de 5000 en 10000 meter tijdens de Payton Jordan Invitational in Stanford. Een hard gelach en een domper op de feestvreugde, aangezien Rotterdam Atletiek dit jaar 100 jaar bestaat. Shaquille Haverkamp (100) en Dominique Zwiep (200) nemen nu de honneurs waar, Shaquille Bleecke komt over van Almere’ 81 en neemt het discuswerpen voor zijn rekening. De vrouwen moeten het doen zonder Sanne Wolters-Verstegen die niet alleen traditiegetrouw de 800 en 1500 meter voor haar rekening nam, maar ook als kartrekker dient. Een rol die ze geblesseerd vanaf de zijlijn nog altijd kan innemen. Op de 800 meter staat er met Marissa Damink een uitstekende vervanger klaar. Damink hoopt dit jaar op deelname aan de Universiade. Dat, in combinatie met de zusjes Eduarda, Patricia Krolis, Nargelis Statia en Irene van der Reijken op de lange afstand, maakt dat er nog altijd een prima team aan de start verschijnt. Maakt thuisvoordeel het verschil voor Prins Hendrik? De deur bij de mannen staat wagenwijd open om Rotterdam Atletiek te onttronen. Prins Hendrik, winnaar in 2017, kwam vorig jaar 2 punten tekort om opnieuw Europa in te gaan. Dit jaar krijgen de Vughtenaren versterking in de vorm van Patrick Cronie. Cronie is sinds dit jaar zonder trainer en wordt in Vught herenigd met zijn werpvrienden Erik Cadee, Maarten Persoon en Lars Timmerman. Ploegleider Ger Heesbeen hoopt op minimaal 30 punten van dit viertal. Tegenover de komst van Cronie staat ook het vertrek van een aantal vaste waarden die hebben gekozen voor hun maatschappelijke carrière. Zaterdag zal moeten blijken of de ploeg in de breedte sterk genoeg is. Er is bijna niemand die de opstellingen van de andere ploegen zo nauwlettend in de gaten houdt als Melissa Boekelman. De revalidatie van de achillespeesblessure verloopt voorspoedig. Zo voorspoedig dat Boekelman de uitkomst van het NK teams actief kan beïnvloeden. Zowel met kogel als discus komt er een standworp aan te pas om voor de broodnodige punten te zorgen. Nieuw in de ploeg zijn Eva Bastmeijer (ver,4x100), Fleur van der Linden (pols) en Dagmar Smid (800, 4x400). Marije van Hunenstijn is de club trouw gebleven maar wacht nog op groen licht vanwege een lichte voetblessure. Een ploeg die mee moeten kunnen strijden voor de medailles. Vrouwenwedstrijd belooft veel spanning Met Rotterdam Atletiek en Prins Hendrik zijn twee kanshebbers genoemd voor het podium. Aan dat rijtje kunnen we zeker drie ploegen toevoegen. Phanos moet het weliswaar doen zonder Jamile Samuel, Madiea Ghafoor en Bianca Baak, het houdt voldoende over om mee te strijden voor de bovenste plaatsen. Met Kadene Vassell, Nicky van Leuveren, Chanté Samuel en Kika van Bergen en Henegouwen is het sprinten en springen sterk bezet. Nieuw is Marijke Wijnmalen die overkomt van Ilion. Bij Phanos hopen ze over vijf jaar steevast bovenin mee te draaien. Bij de vrouwen is daar nu al sprake van, de mannen mogen in september zeer waarschijnlijk strijden om lijfsbehoud, ook al zien we wel Koen Smet aan de start. Een duidelijk beleid, waarin niet is gekozen om atleten van buitenaf aan te trekken om de gaten te vullen. De gaten worden nu gevuld door jonge atleten die nog niet het niveau hebben maar wel de potentie om een vaste waarde in het team te worden. Met de atleten die zich later dit jaar hopen te plaatsen voor de jeugdtoernooien wordt geen enkel risico genomen. De vrouwenploegen van Daventria en Unitas staan er goed voor. De ploeg uit Deventer kende vorig jaar een sensationeel debuut op het hoogste niveau door derde te worden. Een plek die nu ook tot de mogelijkheden behoort, aangezien de ploeg weinig tot geen afmeldingen heeft. Eefje Boons, Emma Oosterwegel en Jorieke Korenromp moeten voor de punten gaan zorgen. In Sittard wordt Eva Strogies gemist, Fanny Smets maakt haar opwachting bij het polsstokhoogspringen. Een groot verschil met de wedstrijd van vorig waarin polsstok het enige individuele onderdeel was waarop de achtste en laatste plaats werd ingenomen. Nora Ritzen, Sina Mai Holthuijsen en Bo en Britt Ummels zijn voor Unitas de andere atletes om in de gaten te houden. Voor de mannen wordt handhaving in eerste instantie een hels karwei. Sprinter Rik Jansen ontbreekt net als Koen van der Wijst. De steeple blijft helaas onbezet maar met Maarten Plaum (800), ploegleider Etienne Orbons (slingeren) en Björn de Decker (ver, hss) zijn er voldoende kansen op een dagzege. Veel wordt verwacht van B-junior Quinten van Ommen die veel progressie heeft geboekt op de 400 meter. Vierde plaats heilig Doordat je niet rechtstreeks kan degraderen wordt er vooral gemikt op de vierde plaats. De laatste plek die ervoor zorgt dat je in september niet in actie hoeft te komen tijdens de promotie/degradatie wedstrijd. Dat geldt trouwens niet voor de mannen van Haag Atletiek want die hebben heel duidelijk het podium als doelstelling. De Hagenaren hebben wellicht de beschikking over Solomon Bockarie want die is sneller dan verwacht hersteld van zijn blessure. Tony van Diepen, Terence Agard, Khalid Choukoud en Mathijs Damsteegt ontbreken, maar dat gemis wordt opgevangen door een stel uitstekende junioren die de komende jaren het verschil kunnen gaan maken. Bij de vrouwen is het doel heel duidelijk; lijfsbehoud. Het heeft niet de beschikking over Justine Grillet, de Belgische 400 meter horde loopster die geblesseerd is geraakt. Elsbeth Ciesluk is goud waard op de langere looponderdelen, Marijke Boogerd is nieuw in de ploeg. De vrouwenploegen van Ilion en Lycurgus zullen op dit moment het meest tevreden zijn over het feit dat je niet rechtstreeks kan degraderen. Toch is het verschil met de andere ploegen in de prognose ook weer niet zo groot dat het behalen van de ‘veilige’ vierde plaats een kansloze missie is. Bij Ilion ontbreekt de geblesseerde Zoë Sedney, Naomi komt in actie op de 100, 200 en 4x100 meter. Bij Lycurgus moet er vooral gescoord worden op de werponderdelen. Van de Belgische Vanessa Sterckendries (kogel,discus,slingeren) en Lisanne Schol (speer) worden een hoop punten verwacht. Maureen Ellsworth is favoriet op de 400 meter. Tasa Jiya komt individueel nog niet in actie maar is wel ingeschreven om bij eventuele calamiteiten in de estafette te kunnen starten. Houden gepromoveerde ploegen stand? Maar liefst drie mannenploegen wisten vorig seizoen promotie af te dwingen. Dit in tegenstelling tot de vrouwen waar de samenstelling ten opzichte van 2018 hetzelfde is gebleven. PAC keert na drie jaar weer terug op het hoogste niveau. In Rotterdam is het vooral zaak om de uitstekende lichting junioren te behouden voor de club. Er wordt dan ook gebouwd aan een volwaardige seniorenploeg. Mocht dat lukken, dan is het bijna ondenkbaar dat PAC degradeert uit de hoogste divisie. Positief is de terugkeer van meerkamper Rafael Raap die volledig ingezet wordt. Dat gold ook voor Sybren Blok maar die is op het laatste moment bij een avondwedstrijd in Breda geblesseerd geraakt. Kogelslingeraar Joris Pals (overgekomen van Feniks) en B1 Damian Felter maken hun debuut, Ramsey Angela ontbreekt vanwege estafetteverplichtingen. De mannen van Daventria traden vorig jaar in de voetsporen van hun vrouwelijke collega’s door te promoveren. Voor het eerst in de geschiedenis van de club komen beide ploegen op het hoogste niveau uit. Onder het motto ‘ in de competitie is alles mogelijk’ is de veilige vierde plaats een ambitieus doel. Het heeft meerkamper Leon Mak op het laatste moment weten te strikken. Rodrigo Willy Boer moet voor vuurwerk zorgen op de sprintonderdelen. Vriendenploeg Leiden Atletiek keert na lange afwezigheid terug bij het NK teams. Alles is geoorloofd behalve kansloos onderaan bungelen. Nick van Schagen verdient op voorhand een eervolle vermelding want hij neemt noodgedwongen de 400 meter horden voor zijn rekening. Tekst: Ivo van Haaren Foto: NK teams 2018

Hi sportieve lezers, Alhoewel de lentekriebels ons een beetje in de steek laten, krijgen wij wel al kriebels voor het NKJ! Jullie ook? De eerste atleten hebben zich al ingeschreven en de voorbereidingen zijn in volle gang bezig. In deze editie van de nieuwsbrief zal ik je bijpraten over nieuwe successen en ontwikkelingen in de aanloop van het NKJ. De eerste junior is over de toonbank, het ontwerp van het startnummer is bekend en ook deze editie wordt er een vrijwilliger in het zonnetje gezet. Voordat we beginnen.. Aanstormend talent is ook zeker te vinden op het NKJ. Zo heeft Dafne Schippers in 2011 ook meegedaan met het NKJ toen het ook in Alphen aan den Rijn werd gehouden. Na flink wat speurwerk in de oude doos is er een filmpje van Dafne gevonden dat zij over de 100m horden heen vloog! Wat is het onwijs gaaf om te zien dat Dafne haar eerste successen boekte tijdens het NKJ in Alphen aan den Rijn. Het kan dus zomaar zo zijn dat er tijdens het NKJ weekend nog meer aanstromend talent ontdekt wordt. Ben je nou benieuwd naar het filmpje waar Dafne over de 100m horden heen vliegt? Check hem dan

Wie alles uit zijn of haar sportcarrière wil halen, moet kiezen. Soms vallen die keuzes goed uit, andere beslissingen helpen je niet - ook al lijken ze zo voor de hand te liggen. In een reeks interviews met oud-toppers vragen we hen om te vertellen over hún keuzes, omdat de talenten van nu daar wellicht hun voordeel mee kunnen doen. Dit keer: Rens Blom. De sportcarrière van Rens Blom lijkt uiteen te vallen in twee delen: voor en na de sprong van 5,80m, waarmee hij op 11 augustus 2005 in Helsinki wereldkampioen werd. Een reeks goede keuzes leidden tot die prestatie. De eerste Nederlandse wereldkampioen in de atletiek nam na dat toernooi beslissingen die hij, terugkijkend, betreurt. Twijfelkontjes komen er niet ‘Keuzes bepalen het succes op weg naar de top’, zegt Blom. ‘Twijfelkontjes komen er niet. Zelf was ik bijvoorbeeld nooit wereldkampioen geworden als ik niet in Duitsland was gaan trainen.’ En daarmee introduceert Blom meteen wat hij als belangrijkste stap in zijn sportcarrière ziet: de aansluiting bij een groep Duitse springers, in 1998, die in Leverkusen onder Leszek Klima trainden. Op dat moment was George Friant zijn coach, maar hij ontbeerde de juiste omstandigheden. ‘In Nederland was geen indoorhal. Met George ging ik naar een sporthal in Hasselt, waar we wekelijks één middag terecht konden en iedere keer zelf de polshooginstallatie moesten opbouwen. Ik wist dat ik mijn trainingsomvang kon uitbreiden en dat ik meer techniektraining moest doen. Met dit programma bleef ik te wisselvallig. Ik zag mijn leeftijdgenoot Danny Ecker veel meer progressie maken. In Leverkusen is de grote indoorhal met alle faciliteiten iedere dag beschikbaar, zoals dat tegenwoordig op Papendal is.’ Voor Blom was de verhuizing echter een ingrijpende verandering: weg uit het vertrouwde Sittard, de overstap van Friant naar Klima en een heel ander trainingssysteem. ‘Mijn ouders hebben me er heel erg in gesteund, want zelf ben ik iemand die opziet tegen het onbekende. Maar drie keer in de week heen en weer rijden, wat ik aanvankelijk deed, was geen oplossing.’ Blom vond aansluiting bij de Duitse top en werd daarmee ook een concurrent. ‘Daardoor kon ik niet bij Leszek blijven trainen’, zegt Blom. ‘Ik koos na de WK indoor van 2003 in Birmingham (waar Blom derde werd) voor Marc Osenberg, die ook Tim Lobinger begeleidde. Ook die keuze heeft heel goed uitgepakt. Marc was trainer én manager en dat gaf mij rust. Ook al vond hij het soms lastig dat ik nooit voor het geld koos en liever geen of een kleinere wedstrijd deed als ik wist dat ik daar beter zou kunnen presteren. ‘ 'Ik durfde nauwelijks te genieten' Een derde beslissing waar Blom tevreden en trots op terugkijkt, is de hervatting van zijn sportcarrière in 2012. Maar om dat goed te kunnen begrijpen, vertelt hij eerst over keuzes waar hij achteraf spijt van heeft. ‘De eerste fout die ik maakte, was dat ik dacht dat ik ná die wereldtitel mijn leven gewoon kon voortzetten. Ik durfde nauwelijks te genieten. Laatst vond ik nog een dvd met beelden van de aankomst op Schiphol: een prachtig spektakel. Het is onvoorstelbaar, maar ik wist me daar niks meer van te herinneren.’ De wereldkampioen probeerde zijn leven klein te houden. ‘Ik wist me geen houding te geven. Als iemand me in de supermarkt aan wilde spreken, liet ik mijn wagentje staan en vluchtte ik naar buiten. Bij veel verzoeken dacht ik meteen: past niet in mijn schema. Terwijl het vaak niet veel tijd hoeft te kosten om iedereen tevreden te stellen, inclusief jezelf.’ ‘Verzoeken om mee te doen aan tv-programma’s als “Wie is de Mol?” hield ik af, terwijl ik daar juist had kunnen laten zien wie ik ben en wat ik kan. Als ik zie wat Gregory Sedoc na zijn carrière heeft kunnen opbouwen, dan ben ik daar wel eens jaloers op. Ik dacht altijd dat het alleen om de prestaties gaat, maar het gaat in de publiciteit ook om de persoon. Als ik daar meer mee had gedaan, was ik weerbaarder geworden.’ ‘Ik besloot ook om weer terug te verhuizen naar Sittard, omdat dat vertrouwd voelde. Maar het was niet realistisch om te denken dat daarmee alles hetzelfde zou blijven.’ Binnen de Atletiekunie was er geen ervaring met de gevolgen van een grootse prestatie. Blom ontbeerde de juiste adviezen. ‘Pas later vertelde Tia Hellebaut, die in Beijing Olympisch goud won, me hoe zij het had gedaan: maandenlange stages in Zuid-Afrika en elders om in alle rust te trainen en af en toe in eigen land alles op je af laten komen.’ Zelf stuurde hij Dafne Schippers na haar wereldtitel bij de WK van 2015 een berichtje: als ze van zijn ervaringen met plotselinge roem wilde profiteren, was ze welkom. Rens Blom, FBK Games 2014 (foto Erik van Lee ‘Achteraf ben je wijs. Op het moment zelf was ik stom' Een tweede verkeerde keuze had te maken met zijn achillespees-problemen. ‘Ik wist dat ik behandeld moest worden en rust moest nemen. Het plan was om daar het jaar 2006 voor te gebruiken. Dan zou ik alleen een EK missen. Maar na Helsinki had ik het gevoel dat ik dat niet kon maken, omdat iedereen van de wereldkampioen verwacht dat-ie er staat. Daardoor ben ik veel te lang blijven kwakkelen. In 2008 heb ik alles op alles gezet om de Spelen te halen, eigenlijk tegen beter weten in. Aan het eind van dat seizoen was ik er echt klaar mee.’ ‘Achteraf ben je wijs’, concludeert hij. ‘Op het moment zelf was ik stom.’ Mede door het succes van Blom verrees er in Sittard een indoorhal. Toen George Friant eind 2010 afscheid nam als bondscoach, nam Blom zijn taken deels over. ‘Maar ik kwam er al vrij snel achter dat het trainerschap mij niet ligt. Ik denk dat ik teveel een “be-like-me”-coach ben, die verwacht dat zijn atleten het net zo doen als hij het zelf als sporter heeft gedaan’, zegt hij lachend. ‘En dat werkt niet.’ Blom was dan wel niet erg gelukkig in zijn rol van bondscoach, het bracht hem wel weer dichtbij de sport. ‘We hadden trainingsstages met de Franse groep van Damien Innocencio, de oud-coach van Renaud Lavillenie. Hij overtuigde me ervan dat ik eigenlijk het liefst zelf weer zou gaan springen en moedigde me aan die stap te zetten. “Het zal je helpen om je carrière fatsoenlijk af te sluiten”, zei hij. Een heel goede keuze, zegt Blom. ‘Veel mensen verklaarden me voor gek, maar zo heeft het wel gewerkt. Ik heb nog twee, drie jaar heel veel plezier beleefd aan het springen en kan nu met trots terugkijken op wat ik in mijn hele carrière heb bereikt. En waarom zouden oudere atleten dit niet doen? In het tennis is het heel normaal dat oud-toppers op de grote toernooien hun wedstrijden blijven spelen.’ 'Ik genoot omdat ik niets meer hoefde' Blom sprong in 2013 en 2014 nog een ruim aantal wedstrijden, kwam tot 5,51m en genoot met volle teugen. ‘Omdat ik niets meer hoefde. Als ik fysiek last dreigde te krijgen, nam ik even rust en daarna kon ik weer verder.’ Begin september 2014 sprong hij in op de Domplatz in Aken zijn laatste wedstrijd. Tijdens zijn sportcarrière had Blom een bedrijfje dat websites bouwde, waarmee hij deels in zijn levensonderhoud kon voorzien. Hij bleef werkzaam in de ICT en is sinds vier jaar als business analist in dienst van KEMBIT, dat gevestigd is in het kasteel van Wijnandsrade. ‘Mijn activiteiten in de atletiek beperken zich tot medewerking aan het polshoogspringen in Aken’, zegt Blom, die bijna vijf jaar geleden vader werd van zoon Rafa. ‘Mijn vriendin Maud heeft een internationale functie bij DSM. Tot 2014 stond alles in het teken van mijn sport. Nu richten we ons gezinsleven zo in dat zij de ruimte heeft voor haar carrière.’ Over Rens Blom Rens Blom (Munstergeleen, 1977) behoorde van 1996 tot 2008 tot de top van het Nederlandse polsstokhoogspringen. In 1997 werd hij Nederlands recordhouder-onder-23 met 5,62. Zeven jaar later bracht hij het seniorenrecord op 5,81. Een jaar later werd hij in Helsinki de eerste Nederlandse wereldkampioen in de atletiek. Kort daarna werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 2000 won hij brons bij de EK indoor, drie jaar later was hij derde bij de WK indoor, met een Nederlands indoorrecord van 5,75. In 2000 en 2004 nam hij deel aan de Spelen, met een negende plaats in Athene als beste klassering. Tekst & foto artikel: Cors van den Brink Foto artikel: Erik van Leeuwen, FBK Games 2014